naturalne-glinki-francuskie
Ten naturalny surowiec znany jest w kosmetyce i medycynie od ponad 3000 lat. Glinki stosowano nie tylko jako środka skutecznie pielęgnującego skórę, ale także zażywano je wewnętrznie – np. zmieszane z wodą lub pożywieniem (w celach ochrony przed zakaźnymi chorobami np. dezynterią w czasie I wojny światowej), a także używano jako środka konserwującego – np. do balsamowania mumii. Metoda leczenia glinkami nazywana jest agrilloterapią (z łac. agri – ziemia). Agrilloterapia szczególnie popularna jest np. w Niemczech i Szwajcarii, gdzie ceni się bardzo zarówno naturalną kosmetykę, jak i naturalne sposoby leczenia Czym są glinki? Glinki zaliczane są do peloidów (z gr. pelos - błoto ) – występujących naturalnie w przyrodzie surowców leczniczych, które powstały w wyniku szeregu rozmaitych procesów biologicznych i geologicznych. Peloidy to takie grupy surowców, jak: • biolity (muły, torfy), czyli wapienne skały osadowe pochodzenia organicznego • abiolity (glinki sedymentacyjne), tj. skały osadowe pochodzenia nieorganicznego • ziemie lecznicze powstałe w wyniku wietrzenia minerałów (glinki, margle) Glinki wydobywane są z wnętrza ziemi z głębokości od około 20 do ponad 70 metrów (w zależności od rodzaju glinki). Powinno być to wykonywane przy pomocy drewnianych narzędzi, gdyż wydobywanie przy użyciu metalu niszczy częściowo magnetyczne właściwości glinek (wówczas po wydobyciu powinno się suszyć glinki naturalnie na słońcu, co uaktywnia ponownie ich właściwości magnetyczne) Dobrodziejstwo dla organizmu Glinki bogate są w duże ilości różnych cennych, niezbędnych dla człowieka makro i mikroelementów, które występują w formie szczególnie dobrze przyswajalnej przez nasz organizm. Krzem, aluminium, fosfor, potas, żelazo, wapń, magnez, cynk, selen, miedź i inne składniki oddziałują doskonale na ludzki organizm – uzupełniają niedobory pierwiastków, podnoszą odporność, usprawniają przebieg procesów życiowych, poprawiają krążenie krwi, pozytywnie wpływają na funkcjonowanie narządów wewnętrznych. Cynk i selen sprzyjają ponadto wydzielaniu endorfin tzw. hormonów szczęścia – które poprawiają nasz nastrój. Pierwiastki te uważane są również za naturalne afrodyzjaki. Odkryto że glinki mają niezwykłe właściwości pochłaniania radioaktywnego promieniowania a także toksyn z organizmu. Zawdzięczają to swojej specyficznej budowie fizycznej i chemicznej, między innymi temu że cząsteczki glinki mają ujemny ładunek (a cząsteczki związków toksycznych zwykle mają ładunek dodatni, co sprawia że cząsteczki glinki i toksyn przyciągają się wzajemnie). Zdolność glinek do neutralizowania szkodliwych substancji w organizmie wpływa między innymi na wyregulowanie pH krwi (w kierunku zasadowym) i innych płynów ustrojowych. Większość z tych płynów powinna mieć charakter lekko zasadowy dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Na przykład norma dla pH krwi, to ok. 7,4, dla wydzieliny trzustki i żółci 7,5-8,8, a dla śliny 7,2-7,5. Bardziej kwaśne środowisko mają: sok żołądkowy, mocz, czy wydzielina pochwy. Często wartość pH płynów ustrojowych jest niższa niż powinna być, co niestety zawdzięczamy zwykle złemu stylowi życia, na który składają się - nieprawidłowe odżywianie (nadmiar zwierzęcego białka, jajka, masło, sery, alkohol, kawa i słodycze) brak aktywności fizycznej ,stres, palenie papierosów. Sposób na piękną skórę Mikro i makroelementy zawarte w glinkach doskonale również penetrują przez ludzką skórę, a te które nie przenikają, działają pośrednio aktywizując np. mikrokrążenie skórne i metabolizm komórkowy, co daje efekt zbliżony do mikromasażu. Charakterystyczną cechą glinek jest duża zawartość krzemu, pierwiastka który będąc katalizatorem wielu reakcji metabolicznych, szczególnie korzystnie działa na naszą skórę. Z tego powodu glinki znajdują zastosowanie w takich problemach skórnych jak: trądzik pospolity i różowaty, stany zapalne, owrzodzenia, obrzęki, choroby bakteryjne i grzybicze. Krzem wzmacnia nasze paznokcie, włosy, pozytywnie wpływa na stan naczyń krwionośnych uszczelniając ich ścianki. Reguluje czynności gruczołów łojowych i regeneruje tkanki, polepsza ich odżywianie i ukrwienie, stąd wpływa na dobry wygląd skóry. Glinki działają na skórę regenerująco i stymulująco. Ich wspomniane wcześniej właściwości antybakteryjne oraz zdolność absorbowania z powierzchni skóry zanieczyszczeń jest wielce pomocne w przypadku skór trądzikowych i łojotokowych. Maseczki glinkowe, czy okłady każda z nas może przygotować sobie w domowym zaciszu. Można z nich również skorzystać przy okazji wizyty w salonie kosmetycznym – glinki są bowiem jednymi z podstawowych produktów przy zabiegach na twarz i na ciało. Wykorzystuje się je również do produkcji kosmetyków, szczególnie tych przeznaczonych dla cery mieszanej i tłustej. Co się kryje za kolorami? Właściwości lecznicze glinek zależą od złoża – najcenniejsze są glinki zielone, pochodzące z najgłębszych pokładów. Działają one silniej od innych glinek, ale też z tego powodu nie służą dobrze wrażliwszym typom skór – właściciele delikatnych cer powinni więc wybierać raczej glinki białe, czerwone lub mieszane (różowe), które działają łagodniej. Barwa glinek zależna jest od obecnych w niej minerałów. Inny skład chemiczny poszczególnych glinek warunkuje również ich różne działanie. Glinka zielona Pochodzi ze skał krzemionkowo-aluminiowych. Jest wyjątkowo bogata w makro i mikroelementy (m.in. związki krzemu, magnezu, fosforu, potasu, sodu). Ma świetne właściwości absorpcyjne, antybakteryjne, ściąga pory skóry, przyspiesza procesy gojenia się stanów zapalnych. Dodatkowo działa odżywczo - dostarczając skórze całe bogactwo pierwiastków wpływa na przebieg podstawowych procesów życiowych komórek skóry, poprawia mikrokrążenie. Ta glinka ma najsilniejsze działanie ze wszystkich rodzajów glinek. Polecana jest szczególnie do pielęgnacji cery łojotokowej, tłustej. Leczniczo, np. w postaci okładów, na złamania, zwichnięcia, obrzęki Świetnie działa w zabiegach na cellulit i ujędrniających. 1.Maseczka i maski do ciała Cera sucha , zmęczona i zwiotczała: Do sproszkowanej glinki (10g) dodajemy 2 łyżeczki oliwy z oliwek (lub pół żółtka). Mieszać do uzyskania gładkiej masy. Maseczka powinna mieć konsystencję pasty. Nałożyć na twarz i trzymać ok. 20min. Następnie zmyć maseczkę ciepłą przegotowaną wodą i nałożyć krem stosowny dla rodzaju skóry. Stosować 1-2 razy w tygodniu. Cera tłusta trądzikowa z wypryskami: Zawartość opakowania (10g) wymieszać z przegotowaną wodą (10ml to jest ok. 2 łyżeczki) do uzyskania konsystencji gęstej papki. Grubą warstwą nałożyć na twarz i trzymać ok. 20 min. Przemyć twarz ciepłą wodą. Stosować codziennie , do uzyskania efektu.Maseczki można stosować miejscowo na stany zapalne skóry, pryszcze , wypryski. Wieczorem nakładamy 2 centymetrową warstwę maseczki na zainfekowane miejsce. 2.Okłady - Przygotowanie masy glinkowej. Glinkę wsypać do szklanego, porcelanowego lub glinianego naczynia, zalać świeżą ( najlepiej mineralną) wodą tak, aby pokrywała ona glinkę całkowicie. Po chwili masę wymieszać drewnianą łopatką ( nie może być metalowa ). Masa powinna być jednolita , bez grudek i mieć konsystencję maści. Przed zastosowaniem naczynie wystawić na słońce lub w pobliżu innego źródła ciepła. Pozostawioną w naczyniu nie wykorzystana zaschniętą glinkę możemy wykorzystać ponownie po dolaniu wody i wymieszaniu. 3.Nacierania - Sposób przygotowania wody glinkowej 20 g glinki wsypać do 150 ml letniej przegotowanej wody. Pozostawić na 2-3 godziny. Wstrząsnąć przed użyciem. Dobrze umyć ręce, wacik zanurzyć w glinianej wodzie i nacierać chore miejsce. Wskazania do stosowania: Kuracja wspomagająca leczenie okładami. 4. Zawijania W przypadku gdy ciężko jest nałożyć opatrunek ( oczy, uszy i inne) można robić zawijanie. Należy wziąć masę glinianą, namoczyć w niej gazę i nałożyć na chore miejsce. Wierzch przykryć wełnianą tkaniną. Gazę namoczoną w glinianej wodzie trzeba często zmieniać. Zabiegi tego typu można wykonać na większej powierzchni ciała. 5. Kąpiele częściowe Do miski wsypać 30 g glinki, wlać 2 litry przegotowanej wody o temperaturze pokojowej. Pozostawić na 2 godziny w pobliżu źródła ciepła. Moczyć ręce i nogi w roztworze 20-30 min. Roztwór można wykorzystać 2-3 razy. Przed użyciem dobrze jest wystawić roztwór na działanie promieni słonecznych. 6. Kąpiele w wodzie glinianej Do wanny wsypać 100-200 g proszku, zalać ciepłą wodą. Kąpiel przyjmować przez ok.15-20 min. Kąpiel stosować przy przeziębieniach, działa również relaksująco i odprężająco. 7. Mycie zębów Zanurzyć mokrą szczoteczkę w proszku. Myć zęby i dziąsła tak jak zwykłą pastą. Glinka skutecznie usuwa kamień nazębny, zapobiega krwawieniu dziąseł. Ma właściwości wybielające i bakteriobójcze. Niweluje nieprzyjemny zapach z ust. 8. Mycie włosów Wymieszać : 10g glinki, 20ml wody, 1 żółtko kurze.Powstałą pastę nanieść na włosy i trzymać 15 min. Spłukać wodą.Pielęgnacja włosów glinką zmniejsza ich łamliwość i wypadanie.Poprawia ukrwienie skóry, działa przeciw - łupieżowo. ZASTOSOWANIE W ARGILOTERAPII - Wskazania do stosowania: Zewnętrznie w postaci okładów, nacierań, maseczek, kąpieli. Stany bólowe i obrzęki po stłuczeniach, siniaki, skaleczeniach i ranach, złamaniach, zwichnięciach, oparzeniach, choroby układu krążenia w obrębie kończyn (żylaki), przewlekłe zapalenia skóry (trądzik, ropienie, czyraki, alergie, łuszczyca egzema), zmiany skórne po ukąszeniach owadów, choroby kobiece, anemie, przepukliny, choroby odbytu (żylaki, guzki krwawnicowe, stany zapalne błony śluzowej odbytu). Nakładanie okładów Na gazę lub lnianą ściereczkę łopatką drewnianą nałożyć przygotowaną masę glinkową grubości od 0,5cm, a przy ostrych schorzeniach nawet 3 cm. Warstwa masy powinna być szersza niż chore miejsce. Gęstość masy powinna mieć konsystencję pasty. Powierzchnia masy ma być gładka, ma szczelnie przylegać do ciała. Jeśli okład ma być nałożony na owłosioną część ciała należy najpierw pokryć tą część szeroką serwetką, żeby łatwiej było zdjąć okład. Przed nałożeniem okładu chore miejsce trzeba przetrzeć mokrą serwetką. Jeśli nakładamy okład na wrzód, najpierw myjemy to miejsce ciepłą wodą. Przygotowany okład nałożyć szczelnie na chore miejsce nie bojąc się zakażenia, ponieważ glina ma właściwości antyseptyczne. Czas trwania i częstotliwość okładów zależy od stadium zaawansowania choroby, wrażliwości pacjenta rozmiarów leczonej powierzchni itp. Jeśli leczymy organy wewnętrzne (wątrobę, nerki itp.) okłady pozostawiamy przez 2-3godziny. Nakładamy je najlepiej po posiłku. W przypadku stosowania okładów których celem jest usuniecie toksyn okład pozostawiamy na 1-1,5 godziny. W momencie gdy stwierdzimy, że okład jest suchy i gorący musimy wymienić go na nowy. Czasami okład odpada samoczynnie - oznacza to zakończenie działania glinki. Aplikujemy 2-3 okłady jednorazowo. Terapię w początkowym stadium rozpoczynamy od bardzo cienkich okładów (lub przemywań wodą glinianą), stopniowo zwiększając warstwę masy glinianej do 1-1,5 cm grubości. Warto przy tej kuracji pić herbaty przeczyszczające, przejść na dietę owocową lub przynajmniej ograniczyć spożycie tłuszczów, przyjmować glinkę doustnie. Pozwoli to zredukować ilość toksyn w organizmie. Nie wolno przerywać raz rozpoczętej kuracji , nawet gdy wydaje nam się, że nie przynosi rezultatów. Glinka jest czynnikiem niezwykle aktywnym. Inicjuje proces oczyszczania w całym organizmie, dlatego raz rozpoczęta kuracja musi wypełnić swoje przeznaczenie. Jeśli celem okładów jest wzmożenie sił życiowych lub stymulacja odbudowy ubytków kostnych okład można stosować przez całą noc. Jeśli okład wywołuje uczucie zimna lub przeszkadza - trzeba go natychmiast usunąć. Na wrzody i ropienie - wymagana jest zmiana opatrunku co 1-2 godziny. Glinę można usunąć do momentu ostatecznego wyschnięcia, po czym należy umyć chore miejsce zimną lub letnią wodą (bez mydła, nie używamy spirytusu). Okłady można robić do całkowitego wyzdrowienia. Zamknięcie wrzodu odbywa się nie od razu: glina powinna pochłonąć toksyny, płyny szkodliwe z organizmu. Tylko po ostatecznym oczyszczeniu organizmu rana zagoi się. Stosowanie doustnie Sposób przygotowania wody glinkowej do spożycia 1-2 łyżeczki na 150-200 ml płynu (np. napar mięty lub innych ziół z miodem)Ilość przyjmowanej gliny trzeba regulować w zależności od potrzeb organizmu. Glina nie szkodzi, ale w niektórych przypadkach może wywołać nieprzyjemną reakcję, dlatego wskazane jest rozcieńczyć glinkę w schłodzonym naparze z mięty z niewielką ilością miodu. Stopniowo zwiększamy dawkę z pół łyżeczki glinki do 2 .Dla dzieci wystarczy jedna łyżeczka. Normalna dawka dorosłej osoby to 2 łyżeczki proszku z glinki dziennie. Glinkę miesza się zimną wodą i przyjmuje się 2 razy dziennie - rano i wieczorem, obowiązkowo godzinę przed jedzeniem (jeśli nie zalecono inaczej). Nie należy dużo jeść po przyjęciu glinki. Jeśli przyjmowanie glinki powoduje ból, trzeba wystawić glinę na słońce, wtedy jest lepiej tolerowana przez organizm. Rozcieńczony proszek gliny należy pić powoli. Jeśli na dnie kubka zostanie osad z gliny można dodać jeszcze wody. Nie można mieszać glinki metalową łyżeczką. Stosowanie gliny wewnętrznie powoduje wydalenie z organizmu szkodliwych substancji. Jeśli na początku leczenia przyjmowanie gliny powoduje zaparcia jest to wskaźnikiem tego, że leczona osoba ma poważną chorobę przewodu pokarmowego. W tym przypadku należy przyjmować glinę w niedużych ilościach w ciągu dnia, roztwór gliny powinien mieć jasny kolor. Glinka zawiera sole mineralne, niezbędne dla organizmu, dostarczając je w odpowiednich ilościach. Glinka pochłania szkodliwe substancje, gazy, zbędne kwasy, oczyszcza organizm. Leczenie glinką trwa kilka miesięcy, niekiedy do roku. Trzeba robić przerwy w leczeniu, żeby żołądek nie przyzwyczajał się do glinki (na przykład 21 dni przyjmować glinkę, potem 10 dni przerwy). Bywa tak, że na początku leczenia może się wydawać, iż stan pogarsza się, jednak nie powinno to Państwa niepokoić. Uwagi ogólne: Nie powinno łączyć się kuracji glinką z innymi formami leczenia. Przed przystąpieniem do leczenia należy zastosować ziołową siedmiodniową kurację oczyszczającą ( usprawniającą pracę wątroby- np. zioła Ojca Klimuszki) To pozwoli zredukować ilość toksyn w organizmie. Wskazane jest w tym okresie spożywanie dużej ilości surowych warzyw i owoców , herbat ziołowych. W czasie leczenia glinką obowiązuje całkowity zakaz picia alkoholu, spożywania cukru, tłuszczu. Wskazane jest połączenie kuracji glinką z kuracją pitną ( woda niegazowana z dużą ilością cytryny) Glinka "pochłania" z organizmu i przyciąga wszystkie substancje o szkodliwym promieniowaniu. Wszystkie toksyny o odczynie kwaśnym ( nawet te nie dające się usunąć chirurgicznie) kierują się w miejsce okładu z glinki , stąd może wystąpić lekkie zaczerwienienie, swędzenie. Objawy te nie są groźne jeśli kuracja jest kontynuowana. Swędzenia pozbędziemy się stosując maść z glinki lub inną opartą na bazie naturalnych komponentów (np. propolisową). Terapii nie można kończyć gwałtownie, ale stopniowo zmniejszając częstotliwość okładów, aż do całkowitego ustąpienia objawów chorobowych. Kończąc kurację nie powinniśmy odczuwać żadnych dolegliwości. Cząsteczki glinki działają jak maleńkie kondensatory - wychwytują energię słoneczną , którą później uwalniają, dlatego przed użyciem glinkę należy ogrzać w promieniach słońca. Glinkę należy zawsze stosować na zimno, nie podgrzewając, ponieważ okład stawia się na miejsce zapalne. Gorąca glina nie ma właściwości leczniczych. Po użyciu glinkę wyrzucamy gdyż jest pozbawiona wszelkich leczniczych właściwości i zawiera toksyny z organizmu. Nie wolno wykorzystywać tej samej glinki ponownie. Stosowanie przy niektórych schorzeniach: Receptury medycyny ludowej leczenia argiloterapią, zebrane wśród rdzennej ludności zamieszkującej na obszarach występowania kambryjskiej zielonej glinki - obecnie zalecane przez Medycynę Naturalną. Rak różnej lokalizacji. Często, najlepiej co godzinę pić kilka łyżek glinianej wody. Robić okłady na chore miejsce 4-5 razy dziennie. (naturopaci radzą dodawać do glinianej maści trochę octu, soku lub napar różnych ziół leczniczych.) Nowotwory nie złośliwe - pić wodę glinianą, robić okłady. Choroby krwi (białaczka, anemia) - pić wodę glinianą. Adenoidy, polipy - zakrapiać nos glinianą wodą rano i wieczorem, płukać gardło 2 razy dziennie. Tarczyca - pić wodę glinianą. Robić okłady. Zapalenie i stwardnienie węzłów chłonnych - pić wodę glinianą, robić okłady. Ból głowy - robić okłady na czoło i tył głowy. Do masy okładu można dodać niewielką ilość octu. Tak przygotowaną maść nałożyć na podeszwy nóg, założyć ciepłe skarpetki. Trzymać przez 1 godzinę. Miażdżyca - pić wodę glinianą. Porażenie - pić wodę, robić okłady na tył głowy i wzdłuż kręgosłupa, Nacierać stawy i porażone części ciała wodą glinianą z czosnkiem. Choroby nerwicowe ( depresja, histeria, neurastenia) - pić wodę, robić okłady na tył głowy, Nacierać kręgosłup glinianą wodą. Bezsenność - nakładać na czoło zimne okłady glinki zmieszanej z kefirem, jednocześnie mocząc nogi okłady w ciepłej wodzie rozcieńczonej z octem. Padaczka - pić wodę glinianą , nacierać wodą glinkową kręgosłup i tył głowy 1 raz dziennie. Choroby mózgu (nowotwory, ropień, wylew, zakrzep) - pić wodę, robić okłady na czoło i tył głowy. Choroby oczu (zły wzrok, bielmo, katarakta, zapalenie) - okłady na oczy (zamknięte), czoło, skronie, tył głowy. Nacierać powieki woda glinkową. Zapalenie gruczołu sutkowego, - pić wodę glinkową, robić okłady na piersi i na podbrzusze. Choroby żeńskie (wypadnięcie macicy, włókniakomięśniak, polip, torbiel, nieregularna miesiączka, zapalenie pochwy, wydzielina) - pić wodę glinianą, okłady na brzuch. Choroby męskie ( zapalenie organów płciowych, gruczolak, impotencja) -pić wodę, robić okłady. Cukrzyca - pić wodę glinkową niewielkimi porcjami 5-6 razy dziennie. Wodobrzusze - okłady na brzuch, W ciężkich przypadkach smarowanie brzucha woda glinianą. Choroby organów trawienia (nieżyt żołądka, zgaga, wrzody żołądka, kolka jelitowa, nieżyt jelita cienkiego, biegunka) - pić wodę 2 razy dziennie rano i wieczorem przed jedzeniem. Stopniowo powiększając dozę do 4 łyżek dziennie. Okłady na brzuch. Zaparcie - pić wodę po 50g trzy razy dziennie. Hemoroidy, wypadnięcie odbytnicy - okłady Zapalenie wątroby, żółtaczka - pić wodę glinkową. Choroby nerek i pęcherza - pić wodę glinkową. Okłady na nerki i dół brzucha. Choroby organów oddechowych (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie opłucnej, gruźlica, kaszel) - pić wodę glinkową, dwa razy dziennie nacierać klatkę piersiową wodą z gliny zmieszaną z rozdrobnionym czosnkiem. Dwa razy dziennie robić okłady na klatkę piersiową. Na kaszel dobrze jest płukać gardło wodą glinkową, nakładać okład na gardło i klatkę piersiową. Choroby zakaźne - pić wodę co półgodziny. Epidemie - podczas epidemii grypy i innych chorób profilaktycznie pić roztwór gliny i słabego wina. Zęby, język, usta, dziąsła - czyścić zęby gliną 1-2 razy dziennie celem ich wzmocnienia. Płukać wodą glinową , przy bólu zęba robić okłady na chory ząb i szczękę w okolicy zęba. Nos (katar, zapalenie zatok, polipy nosa, gorączka sienna) - okłady na nos, płukać nos wodą. Przy krwotoku z nosa włożyć do nosa waciki nawilżone wodą glinkową Angina - w szklance wody rozprowadzić 1 łyżeczkę gliny, płukać tym roztworem gardło i pić co godzinę kilka łyków wody glinkowej ,ssać cytrynę. Stosować okłady na podbrzusze i gardło. Żylaki - pić wodę. Nacierać chore miejsca wodą. Celem powiększenia efektu dodać do wody 2-3 ząbki czosnku. Robić okłady. Brodawki - Wieczorem robić okłady z glinki wymieszanej z czosnkiem. Zmarszczki - robić gliniane maseczki, glina likwiduje zmarszczki, odmładza skórę, nadaje jej świeży wygląd Choroby skóry (wyprysk, łuszczyca, toczeń skóry) - pić wodę, okłady na chore miejsca, myć się wodą, stosować kąpiele błotne. Łysina - nacierać głowę maścią z tartego czosnku, soku cebuli i wody glinkowej. Choroby kości i stawów (osteoporoza, zapalenie szpiku, zapalenie stawów, artroza, reumatyzm, ostroga) - pić wodę, nacierać chore miejsca, okłady. Urazy (stłuczenie, zwichnięcia, złamania, rozciągnięcie wiązadeł ) - pić wodę, nacierać chore miejsca, okłady. Rany, wrzody, oparzenie - okłady. W kosmetyce glinka naturalna jest bardzo ceniona i często wykorzystywana do produkcji kosmetyków. W gabinetach kosmetycznych chętnie stosowana jest glinka naturalna. Poszukując tego cudownego kosmetyku i także leku spotkacie się Państwo z różnymi rodzajami glinek - mam na myśli nie różne firmy kosmetyczne oferujące ten produkt, ale przede wszystkim glinki różniące się od siebie składem, a przez to także kolorem. POCHODZENIE GLINKI Glinki wydobywane są z kamieniołomu na Sardynii w miejscowości Villanova Tulo. Powierzchnia 240 ha pozwala na przemysłowe wydobywanie montmorylonit ( glinki) Zawartość tych złóż jest o czystości więcej niż 85% ( całkowitych minerałów) Natomiast można znaleźć niektóre odmiany o czystości do 97%, 98% a nawet 99%. Francuska Firma - Argiles du Bassin Mediterraneen – wydobywa jadalne gliny w formie Pół – wilgotnych bloków ( średnio 25%), wielkości od 2 – 30 cm. A następnie glina jest suszona w obrotowej suszarce z hartowanej stali ( aby nie zniszczyć minerałów zawartych w glinie) ogrzewanej gazem i jednocześnie z nadmuchem powietrza, aby temperatura nie przekroczyła 100* C Ta maszyna przy zmianie prędkości granulometrycznym umożliwia różne rozmiary, to jest:: 77µ, 45µ, 20µ.77µ, 45µ, 20µ. Poza tym Firma Argiles opracowała gwarancje bakteriobójcze czystości gliny. KONTROLA - Istnieją trzy rodzaje kontroli na tym etapie, aby zaznaczyć obszar wydobycia. Dyfrakcji do identyfikowania gliny, która ma być oczyszczona. 2 –Zdolność do wymiany jonowej, aby sprawdzić bogactwo montmorylonit ( zawartość minerałów w glinie)3 -Poziom ołowiu i metali ciężkich. Oczywiście jeśli dana partia nie spełnia norm zostaje odrzucona....
