Lata 30. w modzie damskiej – historyczne trendy, które wykorzystasz we współczesnych stylizacjach

Lata 30. to zdecydowanie jedna z najbardziej zapomnianych dekad w historii mody. W przeciwieństwie do stylu lat 20., o elementach ubioru charakterystycznych dla dziesięciolecia poprzedzającego wybuch II wojny światowej wiemy naprawdę niewiele. Dlaczego? W dużej mierze ze względu na to, że moda lat 30. to moda czasów niedoboru. Kryzys gospodarczy z 1929 r. odbił się szerokim echem na całym świecie. I między innymi dlatego kobiety w większości nosiły się skromnie i coraz częściej sięgały po sztuczne tkaniny. To właśnie wtedy po raz pierwszy założyły nylonowe rajstopy, które bardzo szybko stały się symbolem kobiecości na kolejne dekady. A w Stanach Zjednoczonych powstawały pierwsze firmy produkujące ubiory gotowe do noszenia, które można było zamówić przez telefon. W stylu lat 30. królowały przede wszystkim funkcjonalność i wygoda ubrań. Aktywne zawodowo kobiety potrzebowały strojów praktycznych, ale i eleganckich. A projektanci wychodząc naprzeciw potrzebom ówczesnych miłośniczek mody, lansowali proste eleganckie swetry, garsonki czy żakiety.

Prostota, minimalizm, funkcjonalność – jeśli te słowa najlepiej opisują kobiecą modę lat trzydziestych, to może nie ma o czym opowiadać? Nic bardziej mylnego! Wystarczy zagłębić się w historię ubioru tamtych czasów, by odkryć dysonans pomiędzy dniem a nocą, Europą a Ameryką. Z jednej strony zjawiskowe, kobiece suknie charakterystyczne dla złotej ery Hollywood. Z drugiej: typowo męskie i jednocześnie bardzo funkcjonalne ubrania noszone z gracją i nieprawdopodobną pewnością siebie. To w latach 30. nastąpił przełom kariery Gabrielle Bonheur Chanel. To dzięki niej tak popularne stały się małe czarne, pikowane torebki czy czółenka w stylu retro. To właśnie Coco Chanel sprawiła, że kobiety mogły odetchnąć od ciasno związanych gorsetów. Dzięki niej zrodził się styl mody garçonne, czyli wizerunek chłopczycy.  Lata 30. to oczywiście również Marlena Dietrich, aktorka i piosenkarka, którą bez dwóch zdań możemy nazwać ikoną stylu. Dumnie kroczyła ulicami w męskich ubraniach, marynarkach i białych koszulach, a za nią całe pokolenie flapperek.

Idealna kobieta lat 30. była wysoka, bardzo szczupła, ale o szerokich biodrach. Ze względu na to, że wiele kobiet odbiegało od ówczesnego kanonu piękna, starano się manipulować sylwetką właśnie za pomocą ubrań. Dlatego w latach 30. modne były koszule i koszulki z przesadzonymi bufiastymi rękawami, dużymi kołnierzami, tak aby szerokość talii wydawała się mniejsza w porównaniu z ogromnymi elementami ubioru. Poza tym charakterystyczne dla tych czasów były też: 

• garsonki, żakiety i sukienki z lat 30. o taliowanym kroju, często wiązane w talii – powrót kultu kobiecości!

• rozszerzane na dole spódnice, 

• miękkie i wygodne tkaniny, koronki, dzianiny, 

• futra – królowały zarówno w dzień, zdobiąc okrycia wierzchnie, jak i wieczorową porą – w formie pelerynek narzucanych na suknie z odkrytymi ramionami, 

• pióra i perły – elementy ozdobne charakterystyczne dla poprzedniej dekady zdominowały również kobiecą modę lat 30., 

• apaszki, szale i futrzane etole, 

• damskie garnitury, fraki i cylindry noszone przez nowe pokolenie feministek.

W latach 30. bardzo popularne stały się sukienki domowe tzw. hooverette. Były to kroje bardzo wygodne dla kobiet, zwykle wykonane z delikatnej i jednocześnie wytrzymałej bawełny. Góra była na zakładkę, pas był taliowany, a dół zwiewny i puszczony. Sukienkę tą noszono wyłącznie w domu, więc kobiety często pozwalały sobie na małe przeróbki lub szycie nowych sukienek z worków z tkaniny, w których dostarczano im mąkę. Do produkcji nowych sukienek wykorzystywano także dwustronne materiały, tym samym kobiety kupując jedną hooverette, miały tak naprawdę dwie sukienki w jednej. Lekki, zwiewny materiał i doskonały krój odpowiadały dynamice dnia codziennego. Ten fason przez kilka dekad podlegał zmianom, a nowe wersje sukienek domowych możesz nosić do letnich stylizacji.

Odmianą dla skromnych, ale wygodnych sukienek domowych były suknie wieczorowe. W latach 30. były one pochwałą kobiecej sylwetki i seksapilu. Zamiast maksymalnie prostych fasonów pojawiały się suknie szyte ze skosu, na które stawiała nawet pierwsza dama wśród paryskich flapperek – Coco Chanel. Sukienki z lat 30. nazwałybyśmy dziś krojem rybki lub syreny. Były bowiem dopasowane w biuście, talii i biodrach, a rozszerzały się od kolan aż do samej ziemi. Hitem w kobiecej modzie lat 30. okazała się też suknia o motylich rękawach, w której Joan Crawford wystąpiła w filmie „Letty Lynton”. Miała falbaniasty, strojny dół i bufiaste rękawy, a po premierze kinowej produkcji stała się tak gorącym obiektem pożądania kobiet, że firmy tworzące ubiory gotowe do noszenia zaczęły produkować ją na masową skalę! Przyglądając się bliżej najmodniejszym sukienkom z lat 30., możemy zauważyć nie tylko wielki powrót fasonów podkreślających kobiecą sylwetkę, ale też fakt, że kroje te do dziś są obecne w trendach.

Wbrew pozorom od lat 30. nie zmieniło się wiele pod względem modnych krojów spodni. Dominowały w nich fasony z szerokimi nogawkami: kuloty do połowy łydki, szwedy, które wprowadziła do damskiej garderoby sama Coco Chanel i spodnie z wysokim stanem z podwójnymi guzikami, które były jednym z ulubionych modeli Marleny Dietrich. Początkowo palazzo uznawane były za spodnie plażowe, później jednak odkryto ich potencjał w stylizacjach na co dzień. Szerokie spodnie w bezruchu wyglądały jak spódnica, dzięki czemu kobiety czuły się kobieco, ale wciąż bardzo wygodnie.

W latach 30. góra była dość prosta. Najchętniej kupowano lub szyto obcisłe bluzki sięgające za pępek lub do pasa z dekoltem w łódkę. Dostępne były wtedy też bluzki zapinane na guziki, z kołnierzykiem i z bufiastymi rękawami. Kroje utrzymywano w dość dziewczęcej estetyce z dbałością o detale. Przylegające bluzki miały pasować do rozkloszowanych spódnic i luźnych spodni, aby móc stworzyć swobodną stylizację ukazującą jednocześnie kobiece kształty. Podstawowym elementem damskiej szafy była również biała koszula z kołnierzykiem, która doskonale komponowała się z garniturami i letnimi spodniami. To połączenie tworzyło swobodny, a zarazem szykowny look. Na co dzień chętnie noszono też przylegający, jednokolorowy t-shirt lub ten w marynarskie paski. Modnymi wzorami w latach 30. były także kropki, krata i paisley.

Jak już wspominałyśmy wcześniej, w latach 30. królowały futra. Były one często wykorzystywane do zdobienia kobiecych płaszczy. Futra znajdowały się na kołnierzu, otulając szyję i dekolt. Płaszcze zimowe były wtedy długie i sięgały mniej więcej do połowy łydki. Prosty i elegancki krój sprawiał, że wyglądało się wtedy bogato i szykownie. Kobiety w latach 30. najchętniej wybierały okrycia w kolorze czerni, brązu, bordo i beżu. No cóż… w tej kwestii wiele się nie zmieniło. Do mody damskiej w latach 30. XX wieku powoli zaczęły wchodzić trencze, wtedy głównie jako płaszcze przeciwdeszczowe. Ten krój podbił serca kobiet i mężczyzn na całym świecie i nawet teraz jest najbardziej rozchwytywanym modelem płaszcza. Nowym, fenomenalnym trendem w latach 30. były przezroczyste trencze, które od razu przypadły do gustu wszystkim kobietom. Umożliwiały one ochronę przed deszczem, a jednocześnie pozwalały na prezentację pięknej stylizacji pod spodem.

Lata 30. XX wieku to czasy, w których królowały fale. Jednym z panujących wtedy trendów było finger waves, czyli fale stylizowane palcami na wilgotnych włosach. Przylegająca do twarzy fryzura eksponowała rysy, a cała twarz nabierała chłopięcego wyrazu. Popularny był wtedy też falowany bob z przylegającymi włosami przy nasadzie. Ale jednak najbardziej rozpoznawalną fryzurą lat 30. była fryzura „na pazia”, którą rozpowszechniła Coco Chanel. I jeśli jeszcze coś trzyma Cię przed ścięciem włosów pamiętaj, że to właśnie Gabrielle Bonheur Chanel powiedziała: „Kobieta, która obcina włosy, wkrótce zmieni swoje życie”. Tą ponadczasową fryzurę odtwarzają gwiazdy tj. Vanessa Hudgens, Nina Dobrev czy Kristen Wiig i uwierz nam prędko nie wyjdzie z mody.

Lata 30. to także nowe trendy w makijażu. Modne były wówczas mocno wyregulowane brwi, dzięki czemu kobiety optycznie powiększały oczy. Czasami całkowicie golono włoski, a w ich miejscu rysowano cienkie uniesione kreski, co nie wyglądało naturalnie. Całe szczęście ten trend odszedł w zapomnienie i miejmy nadzieję, że nigdy nie powróci. W latach 30. najlepiej sprzedającymi się kosmetykami była szminka, a zaraz po niej tusz do rzęs. Kobiety w tej dekadzie chętnie podkreślały usta, uwypuklając górną wargę, nadając jej serduszkowy kształt i efekt dziubka. Najpopularniejszymi kolorami szminek były te bordowe i malinowe – odcienie, po które chętnie sięgają też teraz kobiety na całym świecie. Reszta makijażu była stonowana, podkład dopasowany do jasności cery, a oczy podkreślano szarymi i brązowymi cieniami.

fot: Getty Images