Co to jest mała czarna? Krótka historia kultowej sukienki do kolan

Mała czarna? Niepoprawna. Nieprzyzwoita. Sto lat temu tak właśnie postrzegano tę sukienkę. Na początku XX wieku powoli odchodzono od popularnych w poprzednim stuleciu długich sukienek z krynoliną, falbanami i koronkami. Coraz bardziej pożądany był styl „na chłopczycę”, a fason sukni znacznie się uprościł. Kobiety nadal jednak chciały wyglądać przy tym elegancko. W ten trend idealnie wpisała się francuska projektantka, Gabrielle Coco Chanel, która w 1926 roku wykreowała jeden ze swoich najsłynniejszych projektów: małą czarną.

„Prostota jest kluczem do elegancji.” – mawiała Chanel.

Mała czarna sukienka od Coco Chanel była prostą kreacją do kolan, z długimi rękawami, bez zdobień. Kreacja miała być minimalistyczna, pasować na każdą sylwetkę i miało nie widać na niej plam. Wizją projektantki było tworzenie prostych, bazowych ubrań, których charakter nadawały dodatki. Tak samo było z małą czarną. Wystarczyło dodać naszyjnik z pereł, kapelusz oraz czółenka, by uzyskać elegancką stylizację.

Jak zareagowali odbiorcy? Początkowo oburzeniem. Z czasem przekonano się do tej kreacji ze względu na jej wygodę, uniwersalność, a także niski koszt. Mała czarna, w porównaniu do dawnych wiktoriańskich kreacji, była tańsza w produkcji ze względu na prostą konstrukcję oraz ograniczenie materiałów i zdobień. Tym samym jej cena była atrakcyjna, a to miało znaczenie w kontekście kryzysu ekonomicznego po I wojnie światowej.

Sukienkę nazywano LBD (skrót od angielskiego „Little Black Dress”, czyli właśnie mała czarna sukienka). Co ciekawe, została określona przez magazyn „Vogue” „Fordem” – porównywano ją do samochodów tej marki, jako że występowała tylko w jednym kolorze i była dostępna dla wielu. Mała czarna stała się alternatywą dla mnóstwa kobiet, zwłaszcza w obliczu nadchodzących wydarzeń.

Lata 30. i 40. definiowała II wojna światowa, ale nawet w tak trudnych czasach ubranie to miało niemałe znaczenie: pozwalało zachować godność. Wiele kobiet stawiało czoła trudnościom losu właśnie w małej czarnej, ponieważ była łatwo dostępna.

Przełom dla małej czarnej nastąpił w latach 50. i 60. za sprawą olbrzymiego rozwoju rozrywki, sztuki i mody. Triumfował projektant Christian Dior, który zinterpretował małą czarną na swój sposób, tworząc sukienki ołówkowe lub rozkloszowane w czarnym kolorze. Za jego przykładem poszli inni, np. Hubert de Givenchy. To właśnie w projekcie Givenchy’ego pojawiła się Audrey Hepburn w filmie „Śniadanie u Tiffany'ego", przypieczętowując modowy status małej czarnej. Kreacja doskonale pasowała także do trendu na sukienki mini w latach 60.

Lata 60. i 70. to również czas, gdy na rynek wchodziły tkaniny syntetyczne. Tańsze niż jedwab, bawełna, wełna, pozwoliły zwiększyć produkcję sukienki i sprzedawać ją w atrakcyjnej cenie. W ten sposób jeszcze łatwiej można było zdobyć małą czarną.

Moda w latach 80. i 90. była szalona, przewrotna, różnorodna. Mała czarna przechodziła różne metamorfozy. Pojawiały się modele z bufkami, szerokimi ramionami, z koronką, baskinką. Dostępne były czarne sukienki na ramiączkach lub z rękawami. Wykonywano je z najrozmaitszych tkanin. Nadal jednak była to dość prosta, szykowna kreacja.

Wraz z rosnącą potrzebą wolności i buntu zaczęto przełamywać elegancję małej czarnej na różne sposoby. Wystarczyło śledzić gwiazdy. Wokalistki rockowe nosiły sukienkę z ramoneską, glanami, podartymi rajstopami i mnóstwem biżuterii. Piosenkarki R’n’B – z kozakami.

Bez wątpienia jedną z najsłynniejszych czarnych sukienek założyła księżna Diana w 1994 roku. Kiedy rozpadło się jej małżeństwo z księciem Karolem, lady D. pojawiła się odsłaniającej ramiona, tiulowej kreacji powyżej kolan. To sukienka, która mówiła „zobacz, co straciłeś”. Po tym małą czarną zaczęto postrzegać jako kreację silnej, niezależnej, pewnej swojego seksapilu kobiety i nazwano ją „sukienką zemsty” („revenge dress”).

Obecnie mała czarna uznawana jest za jedno z najbardziej klasycznych, ponadczasowych ubrań na świecie. Nadal cechuje ją prosta konstrukcja, choć detale i wykończenie mogą być różne. Tak samo jak długość: mini lub midi. Nie jest to już typowa sukienka koktajlowa, przybiera różne formy. Jej charakter zmienia się w zależności od użytego materiału, wykończeń, a także dobranych dodatków do stylizacji.

Mała czarna sukienka to baza, która ma szerokie zastosowanie. Możesz stworzyć klasyczny, elegancki look z efektowną biżuterią i szpilkami, a następnie wybrać się na przyjęcie lub randkę. W innym wypadku postaw na kowbojki, kurtkę ramoneskę, a zyskasz miejski look. Coś luźniejszego? Do sukienki włóż trampki i bomberkę. Sukienkę możesz nosić także w pracy, łącząc ją z marynarką oraz czółenkami.

Historia małej czarnej to odzwierciedlenie zmian społecznych i kulturowych zachodzących w minionym wieku. Od początku sukienka miała silną pozycję i do dziś stanowi podstawę garderoby. Nigdy nie wychodzi z mody. Możesz znaleźć idealny model małej czarnej dla siebie, wedle preferencji. Z pomocą przyjdzie ci Domodi.pl.